De Afkortingen
De afkortingen, dat is ook waar ik op zocht, dus die zetten we even bovenaan:
- AGM is een diepontladingsaccu (deep-cycle accu)
- Ah staat voor Ampère uur, een 45Ah(20h) accu kan bijvoorbeeld totaal 45Ah afgeven, gemeten over 20 uur
- Ca/Ca zijn Accu’s met calcium in plaats van antimoon
- CCA staat voor Cold Cranking Amps
- MF staat voor onderhoudsvrij (Maintenance-Free)
- PbSb/PbCa of kortweg Sb/Ca is een hybride accu
- SLA (Sealed Lead Acid)
- TPPL (Thin Plate Pure Lead)
- VDS verwijst naar de (Duitse) certificering inzake veiligheid, met name brandveiligheid
- VRLA (Valve Regulated Lead Acid)
De Primaire cel
In 1786 was wetenschappelijk onderzoeker Luigi Galvani bezig een kikker te ontleden. De kikker was opgehangen aan een koperen haak en telkens wanneer Galvani met zijn ijzeren mesje de kikkerpoot aanraakte, zag hij het kikkerpootje samentrekken. Galvani meende dat de energie die daarvoor nodig was, uit het dier zelf afkomstig was en noemde het ‘dierlijke electriciteit’.
Zijn vriend en medewetenschapper Allessandro Volta was het niet met hem eens. Hij meende dat de elektriciteit werd veroorzaakt door twee verschillende metalen die met elkaar waren verbonden door een vochtig medium. Experimenten bevestigden zijn zienswijze en in 1797 construeerde Volta de eerste echte accu, de Zuil van Volta. Deze zuil bestaat uit negenenveertig paren van koperen en zinken plaatjes, die met tussenvoeging van in een zuur gedrenkte stukjes wollen stof op elkaar zijn gelegd. De zuilen zijn aan de onderkant door een koperen strip verbonden. Bij geleidende verbinding van de bovenkanten sluit de kring en gaat er een stroom lopen, die wordt onderhouden door het geleidelijk oplossen van zink in het zuur.
In de Zuil van Volta wordt de elektriciteit opgewekt door een chemische reactie en de accu kan, eenmaal uitgeput, niet meer worden herladen. We spreken hier van een primaire cel.
De Secundaire cel
In de Zuil van Volta werd de elektriciteit opgewekt door een chemische reactie en de accu kon, eenmaal uitgeput, niet meer worden herladen. We noemen dit een primaire cel.
In 1803 vervaardigde Johann Wilhelm Ritter een soort omgekeerde Zuil van Volta. De Zuil van Ritter bestond uit enkel koperen schijfjes, ook nu gescheiden door laagjes stof of karton, die met een zoutoplossing waren doorweekt. De Zuil van Ritter kon zelf geen stroom produceren, maar kon deze daarentegen wel opslaan. Dat noemen we een secundaire cel of accu(mulator)
De stroom die nodig was om de (secundaire) zuil van Ritter te laden, kon alleen worden verkregen uit een primaire stroombron zoals de Zuil van Volta. Dat maakte Ritter’s ontdekking wel interessant, maar weinig geschikt voor praktische toepassing.
Lees verder Bericht ID 5592